Beschrijving
Omvang: 72 bladzijden met kleurenillustraties, geheel full color, rijk geïllustreerd
Formaat: 17 x 21 cm (staand)
Afwerking: Gebonden
ISBN: 978 90 77767 429
Prijs: € 15,95
Verschijning: begin oktober 2013, De Weideblik
Terug naar Taal en woordenboeken
Je hebt 1 vriend die vandaag jarig is – Mieke Vuijk & Emiel Geerdink
€ 15,95
Waar ken je die orders toch van?
Precies. Je kent ze van buiten. Maar dan letterlijk. Zodra je je huis uit bent om wat dan ook te doen – lopen, fietsen, winkelen, of recreëren – vliegen deze en vergelijkbare teksten je om de oren. Om ons te herinneren aan geschreven regels die nog net geen wetten zijn. Maar wel een leidraad voor een geregeld leven. Sommige gaan al een leven lang mee; anderen zijn nieuw en horen bij nieuwe vormen van communiceren, lenen of delen. Zoals:
Sluit af met een hekje | Locatievoorzieningen aan | Gloria en 3 anderen vinden dit leuk
Jong of oud, ze dringen zich op aan onze cognitieve handel en wandel en gaan deel uitmaken van ons collectief geheugen. In dit boek worden ze in beeld gebracht of te kijk gezet. Met hier en daar een toelichting, op taalgebruik of herkomst. Verre van compleet, maar als dwarsdoorsnede van onze talige samenleving. Lees het en je weet het. Weet het en je ziet het voortaan ook.
Je hebt 1 vriend die vandaag jarig is is alweer het 6e boek van de hand van Mieke Vuijk en Emiel Geerdink. De een Neerlandicus en beeldend met taal, de ander graficus en talig met beeld, versterken ze elkaars opmerkzaamheid jegens opmerkelijke dingen. Hun vorig jaar verschenen Zen is een route op blote voeten werd in de pers omschreven als ‘een gouden boekje voor grote mensen, met een inhoud die aanleiding is voor een voortdurende glimlach.’
Je hebt 1 vriend die vandaag jarig is is de tweede uitgave in het taalfonds van Uitgeverij de Weideblik. Eerder verscheen in dit imprint het Verdwijnwoordenboek.
Je moet ingelogd zijn om een beoordeling te plaatsen.
Gerelateerde producten
Zolang de lijm niet loslaat. Invloeden van Lucebert op de Nederlandse taalschat – Ton den Boon
[spacer height="5px"]
Tijdens een voordracht in 1951 presenteerde Lucebert (1924-1994) zich met een woordenboek (de Van Dale?) in de hand als ‘vandaal’ van de Nederlandse taal. Niettemin is bekend dat hij bij het schrijven van zijn poëzie vaak gebruikmaakte van woordenboeken.
Ruim een halve eeuw later wordt duidelijk dat Lucebert van alle moderne dichters misschien wel de grootste invloed op de hedendaagse taal heeft gehad. Het Nederlands heeft tal van gevleugelde woorden aan hem te danken en sommige van Luceberts taalscheppingen worden tot het bezonken talige erfgoed gerekend en staan inmiddels zelf in de Dikke Van Dale. Rijmrat, het besef een broodkruimel te zijn op de rok van het universum en alles van waarde is weerloos zijn daar sprekende voorbeelden van.
Zolang de lijm niet loslaat gaat niet alleen in op Luceberts houding ten aanzien van het woordenboek, maar beschrijft bovendien de schatplichtigheid van het Nederlands aan deze grote dichter en laat zien hoe Lucebert in zijn gedichten woorden en uitdrukkingen heeft gecreëerd en/of herontdekt die vervolgens een eigen leven zijn gaan leiden in onze taal.
Ton den Boon is woordenboekmaker (hoofdredacteur van de Dikke Van Dale), taalpublicist en uitgever van kunstboeken. Bovendien is hij een groot bewonderaar van de gedichten én de teken- en prentkunst van Lucebert.
Bij De Weideblik verschenen ook Lucebert, drukwerk voor anderen van Paul van Capelleveen en Open de kooien van de kunst: gedichttekeningen van Lucebert van Erik Slagter. Ton den Boon stelde in 2007 al een bundel citaten en aforismen van Lucebert samen: Wie Wil Stralen Die Moet Branden.
[spacer height="30px"]
Bel ik u wakker, beste man? Het monisch-manische schrijversbestaan van A. Moonen – Wim Sanders
[spacer height="5px"]
´Een biografische schets´, zo typeert biograaf Wim Sanders zelf heel bescheiden zijn biografie over de schrijver A. Moonen (1937-2007). Waar die A voor staat? Toen een interviewer ooit aan de schrijver vroeg waar die A voor stond, antwoordde hij droog:‘ Voor de punt, meneer.’ Moonen zelf sprak zijn naam altijd uit als a-punt-moonen.
Populair bij het grote publiek is hij nooit geworden, maar gedurende zijn schrijversbestaan wist A.Moonen met zijn autobiografische verhalen over ‘zijn kleinschalige leven waarin met name zijn aparte seksuele voorkeuren worden beschreven’ (Wikipedia) toch een vaste schare lezers aan zich te binden: schrijvers, journalisten, mensen werkzaam in de cultuursector, hier en daar een psycholoog of psychiater. Een enkeling raakte zelfs verzot op zijn schrijfstijl, die in de verte lijkt op die van Gerard Reve. Tien jaar na zijn overlijden is het dan ook tijd voor een biografie – of biografische schets – over deze schrijver, die in zijn boeken een heel eigen wereldbeeld schiep, vaak met zelfbedachte woorden.
Biograaf Wim Sanders, die ooit langdurige telefoongesprekken met Moonen voerde, dat wil zeggen diens monologen aanhoorde, beschrijft Moonens leven in Amsterdam, Rotterdam, Almelo en de inrichtingen waar hij vertoefde. Zijn theatrale persoonlijkheid wordt belicht en natuurlijk ook het werk zelf: zijn verhalen, de motieven daarin, zijn schrijfstijl, de invloeden van andere schrijvers daarop. Het boek wordt gecompleteerd door talloze anekdotes uit het schrijversleven, want veel van zijn tijdgenoten hebben wel wat gedenkwaardigs met A. Moonen meegemaakt. Tijdens de voorbereiding van dit boek interviewde Sanders tientallen mensen.
Het boek sluit af met een kort essay van Dikke Van Dale-hoofdredacteur Ton den Boon over Moonens woordcreaties in het licht van de Nederlandse woordenschat.
Voor meer informatie kunt u mailen met info@weideblik.com [spacer height="30px"]
Voor meer informatie kunt u mailen met info@weideblik.com [spacer height="30px"]
Verdwijnwoordenboek, duizend en enige woorden die in de vergetelheid zijn geraakt – Ton den Boon
[spacer height="5px"]
Ooit was spijkertjeswee het woord voor het leed dat de eenzame fietser trof die met een lekke band langs de weg stond. Ooit gaf een man zijn vrouw speldengeld om haar tijd met nuttige handwerken door te brengen. Ooit werd het land goeddeels bevolkt door Bijbeldochters en hofjesjuffrouwen en deden hemeldragonders en hallelujazusjes hun best om speelmeiden en nachtloopsters van de aanritseling van het kwade af te brengen. Ooit gaven het daghitje en de kostjongen zich over aan vurige sluikmin tussen de schuifdeuren, en ooit was het niet eens ongewoon dat uit zo’n alkoofliefde een speelkind werd geboren.
Het Verdwijnwoordenboek beschrijft mooie, lelijke, gekke en met nostalgie omgeven woorden en uitdrukkingen die soms eeuwenlang gangbaar zijn geweest, maar die in de twintigste eeuw (en soms al eerder) definitief uit ons taalgebruik zijn verdwenen. Niet alleen de betekenis wordt uitgelegd, maar ook wordt getoond (aan de hand van literaire citaten) hoe de woorden vroeger werden gebruikt.
In 2015 verscheen een nieuwe editie van dit boek: Het Nieuwe Verdwijnwoordenboek.
[spacer height="30px"]
Twee Overzijden – Willem den Ouden & Ton den Boon
[spacer height="5px"]
Willem den Ouden maakte recentelijk een serie prachtige tekeningen getiteld ‘Boven de Waal’. Deze serie van 22 tekeningen is integraal gereproduceerd in de uitgave Twee overzijden. Dit boek is het derde deel in de reeks Literaire erflaters van uitgeverij De Weideblik.
Twee overzijden gaat over allusies op het werk van Martinus Nijhoff. Ton den Boon, neerlandicus en literatuurwetenschapper werkzaam als hoofdredacteur van de Dikke Van Dale, schreef de teksten voor deze uitgave. Hij belicht aspecten van de invloed van Nijhoff op de taal van andere auteurs (schrijvers en journalisten) en uiteindelijk op onze omgangstaal.
In deze reeks verschenen ook Maar ik zal heerlijk in mijn vers herrijzen over de invloed van Willem Kloos op de Nederlandse taal, Een droom die niet gedroomd werd over de invloed daarop van Paul van Ostaijen, en In de geest van deze zee: allusies op het werk van Hendrik Marsman. Twee overzijden is de eerste speciale uitgave binnen de reeks, dat wil zeggen dat deze uitgave een afwijkend formaat, een afwijkende omvang en een speciale afwerking heeft. Dit heeft te maken met de centrale plaats van de tekeningen van Willem den Ouden in deze uitgave. Twee overzijden werd gedrukt op Free life 170 grams houtvrij papier.
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.